We zijn geroepen om anderen lief te hebben, anderen te helpen waar nodig, niet om anderen te veranderen.

Gisteren sprak ik in een City Life Church waar 3 motorrijders me opwachtten. Ze hadden een hard leven gehad. Een van hen had iemand doodgereden, was daardoor in de gevangenis beland en aan de drank geraakt en aan het overleven…

Nu voor het eerst in de kerk waar ik sprak over Mefiboseth, die door God niet vergeten was. Uit het paleis, uit zijn bestemming, op een onvruchtbare plaats, zonder toekomst en hoop, uitzichtloos, MAAR… God fluisterde iemand in zijn hart om naar hem uit te reiken. Iemand die eigenlijk zijn vijand had moeten zijn. Iemand waar je het niet van verwachtte…

Laten we ons niet bezig houden met wat anderen van ons denken, want anderen van ons vinden… Doe het goede! Want God is goed en breng anderen in hun bestemming. Zoals koning David uitreikte naar Mefiboseth én hem weer terugbracht naar zijn bestemming… het koninklijk paleis!

Het verhaal van Mefiboseth vind je in de Bijbel in 2 Samuël, vanaf hoofdstuk 4.

Hoe zie jij jezelf? Is dat wel een gezond zelfbeeld volgens de Bijbel?

God wil dat we heel zijn, krachtig, vitaal en sterk. Helaas is dat vaak niet zo. Hou je wel van jezelf? Ben je blij met jezelf? Zelfhaat en zelfafwijzing komt vaak door relationele problemen, maar God wil juist dat we goede relaties hebben. Ik heb ontdekt dat de Bijbel juist een boek is over relaties. Er wordt geschreven over je relatie met God, met anderen en met jezelf.

Laten we ervoor gaan om te kiezen om blij te zijn met onszelf. Dankbaar te zijn voor anderen in je leven, die je aanvullen, ondersteunen, oprichten en ook bekritiseren… nou en? Soms kan dat een leerpuntje worden, soms kan het ons sterker maken om toch vrucht te blijven dragen, toch door te zetten, toch vol te houden, toch in de vrede te blijven, toch… En dan maakt het ons afhankelijk van Hem, wat ons uiteindelijk sterker maakt.

Lieve mensen, geniet als de zon schijnt, van je tijd met Hem, van de natuur, van een goed boek… van de goede, opbouwende relaties om je heen!
En geniet van jezelf!
Een positieve, tevreden houding trekt gelijkgestemden naar je toe!
Een goed gevoel over jezelf is een up voor succes!

Afgelopen week was zeer enerverend. Ben twee diensten voorgegaan. De begrafenisdienst van mijn lieve mam.  ‘Making the best of it’. Om haar te eren en waarderen met mooie, veelzeggende foto’s van haar liefde voor mij en haar kleinkinderen. Mooie luistermuziek over de eeuwigheid. Een kapel met veel glas gehuurd op de mooie Westduinse begraafplaats, drie minuten rijden van ons nieuwe huis.

Wat is dan hemel een grote troost, dat je elkaar daar weerziet zonder pijn en verdriet! Ook haar kamer leegruimen, haar ‘huiskamer’ op de afdeling vaarwel zeggen en alle verzorgers bedanken. Uitzoeken, opruimen, foto’s bekijken…

Dan kwam Moederdag… een dag met gemengde gevoelens. Dankbaarheid om zo lang een moeder gehad te hebben. Gemis en leegte. En Zijn Woord voorbereiden wat uitnodigt voor meer. Wees trouwens altijd hongerig naar meer, hè? Let op de kleine details van je leven. Wat je eet is heel belangrijk. Genoeg slaap ook. Rustpunten nemen overdag ook. Al is het maar een paar minute wandelen, relaxen, staren… Zodat je je goed voelt. Zodat je stress aan kan. Zodat je krachtig bent en gezond blijft. En door de dalen heen kan wandelen.

Lees je kind(eren) vanaf heel jong lekker voor uit Zijn Woord ’s ochtends. Er zijn zulke leuke kinderbijbels tegenwoordig! ’s Avonds voordat ze gaan slapen ook bijvoorbeeld. Laat zelf zien aan je kinderen dat je je bijbel leest. Prijs Hem en wees Hem dankbaar voor elke dag en laat dat merken aan de volgende generatie.

Help anderen. Wees eerst goed voor jezelf, dan je partner en kinderen en dan pas anderen, oké? Sta weer op als je gefaald hebt. Begin opnieuw na een fout en leer ervan en deel je leven met je kids zodat zij dat ook leren doen. Vergeef, laat los en hoe het goede… Stijg en doe alles vanuit Zijn vrede. Blijf leren en heb een positieve sfeer om je heen. Hou van wat je doet. Heb goddelijke doelen en dromen, doe alles als voor Hem… je beloning zal groot zijn. Zelfs van een begrafenis en een Moederdag zonder moeder kun je iets kostbaars maken met eeuwigheidswaarde!!!

Inmiddels is mijn lieve, oude mama naar haar eeuwige bestemming gegaan… Morgen is haar afscheidsdienst in de aula/kapel van de Begraafplaats Westduin (Wijndaelersingel 3-5, Den Haag), om 15.00 uur. Een moment waar ik de korte dienst zal voorgaan om haar een waardig afscheid te geven. Een woord van dank, van haar laatste struggles en keuzes, een woord van bemoediging en hoop, iets van leven en overwinning, van haar laatste reis…

Waarom? Waarom doe ik die moeite? Het is zo makkelijk om niks te doen, om snel weer door te leven. Maar zijn wij geen waarheidsverspreiders, zijn wij geen lichtdragers, zoutverspreiders in deze tijd? Hoe belangrijk is het om als vrouwen onze gaven en inzichten te delen, te gebruiken om anderen te inspireren?

Gebruik je warme, liefdevolle, meelevende en relationele gaven, dames… voor anderen, we hebben dat nodig. Niet met geloof kom je alleen verder, maar ook met warmte, tijd, liefde, luisteren, begrip, wijsheid, bemoediging enzovoort. Wat weerhoudt ons, lieve ladies, om iets te doen? Om je stem te laten horen? Is het onzekerheid? Laten we een keus maken om die te overwinnen!
Omdat je elkaar nodig hebt.
Omdat God wil dat je je gaven inzet om Hem bekend te maken.
Omdat liefde heel en zacht maakt.
Omdat zaaien een oogst geeft.

Lieve ladies… support each other, more than ever!

Een vakantie na de Paasdagen hadden we geboekt aan de Cote d’Azur in Zuid-Frankrijk, ‘the place to be’, dachten en hoopten we…

De laatste 3 jaar hadden we vakanties met krukken en rolstoelen, dus we keken ernaar uit om nu echt te kunnen genieten. De dag dat we zouden vertrekken, 1e Paasdag na onze 3 diensten, begon echter geheel anders… Al vroeg kwam er een telefoontje van het verzorgingshuis waar mijn 91-jarige moeder woont. Of we konden komen om afscheid te nemen van haar vanwege benauwdheid door slijm… De hele familie – alle 11 – is langs geweest, erg mooi.

Ik kon gelukkig nog zelfs de laatste dienst precies even meemaken… Ben zeer dankbaar voor alle inzet en creativiteit in City Life Church, dat spreekt van passie en liefde voor Hem!

We stelden ons vertrek een paar dagen uit. Als er meer zorg is en alle hulp, raadden ze ons aan om toch maar even een paar dagen te gaan in plaats van te zitten afwachten. Met vocht kan iemand nog eventueel wekenlang in leven blijven namelijk. Niemand weet het wanneer het einde precies komt, de stap van het aardse naar de eeuwigheid. Zij was er klaar voor en wij hadden alles al tegen elkaar gezegd wat we wilden zeggen…

Het bijzondere is dat er mensen, net als bij mijn vader bijna elf jaar geleden, zich aanboden om te waken. En nog wel uit onder andere Sibculo, de plaats waar ik opgegroeid ben en veel voor gebeden heb toen ik 17 jaar was (oh, oh, bid en vraag lieve mensen, ook als je 17 jaar bent). God hoort en verhoort… ook al is het 40 jaar later!!! (Ja ja, ik ben 57, ha ha!) Ik bad dat er geestvervulde mensen zouden opstaan uit mijn dorp Sibculo en grote dingen zouden doen voor Hem, voor Zijn koninkrijk.

Inmiddels zijn wij aangekomen na een lange dag rijden. In Nederland was het de warmste Pasen ever, hier de natste lijkt het… Tijd dus om veel te appen, alles te regelen en om tot jezelf te komen met Zijn Woord. Want waar je ook bent; Zijn Woord geeft meeleven, troost, raad, wijsheid, visie, kracht. Uitrusten, relaxen EN dát maken je vredevol, dankbaar en geeft hoop en vreugde…

Tegen mam hebben we gezegd: “Als onze hemelse Vader klaar is met de inrichting van je woning, haalt Hij je. Maar misschien zoekt Hij nog wat spulletjes voor je bij Ikea…?.”

Niemand wil iemand missen, maar als je weet dat diegene net iets eerder in de hemel arriveert dan jij… maakt alles anders, maakt het verschil!

Dat is ‘the place to be’!

Gelukkig gaat de zon zo schijnen en kan ik nog met mijn telefoon haar bellen…

(Geschreven op 24-04-2019)

Welke keus maken wij?

Controle… een zeer beladen woord. Een gedachte van Pasen komt in me op (en dat op Tweede Paasdag!). Ik denk dat de vijand van God echt dacht dat hij alles onder controle had. ‘Goede Vrijdag’ was geweest, Jezus Christus was gestorven aan het kruis, dus zijn vernietigende plannetje was geslaagd… Maar… MAAR… er gebeurde iets buiten zijn controle. De opstandingskracht was sterker dan de dood. Jezus Christus stond op uit de door… overwinning, volkracht en glorie!

Maar hoe zit het nu met ons eigenlijk? Plannen en regelen wij ook alles van te voren of zien we wel? Leven we zonder doel en verwachten we dat alles vanzelf wel komt en gaat? Waar hebben jij en ik controle over? En wat als anderen, misschien wel in je eigen omgeving, je proberen te weerhouden?
Ben je vatbaar voor de mening van anderen? Zoek je – misschien onbewust – toch naar de goedkeuring van anderen? Naar de bevestiging van anderen? Hoeveel vertrouwen heb jij eigenlijk in jezelf? Of in God?

Wat een diepe gedachtes allemaal… krijg ik die als ik op mijn kleinkinderen pas? Waar hebben we eigenlijk de controle over? De Notre Dame is opeens in vlammen. Werkt de democratie nog wel? Helpen we elkaar in Europa of staan we als landen tegenover elkaar op? Zijn we voor of tegen? Is dat niet het Griekse denken?

Het leven gaat wel door. God gaat door, de kerk gaat door. Je bent niet alleen. Hij wil je sterken en krachtig maken, juist als je omstandigheden tegen je zijn! Net als David, sterk je in Hem. Luister veel naar Zijn Woord. Het brengt licht, licht in de duisternis. Dit bedenk ik allemaal op ons mooie balkonnetje in het Haagse zonnetje, met een nest meerkoetjes voor mijn neus.

Mijn keus is? Gebruik je invloed om anderen te helpen, opdat zij het beter krijgen of er beter van worden. Laat het goede nieuws horen… Jezus Christus is opgestaan en leeft voor jou! Controle? Wie had uiteindelijk alles onder controle (op een goede manier)? God, onze Hemelse Vader. Laat ons vertrouwen in Hem zijn, dan zitten we safe. Vertel het je kinderen, kleinkinderen, je familie, je vrienden en buren.

Een betere keus is er niet!

Prachtig weer, bloemen in allerlei kleuren: een mooie dag om met onze kleinzoon van bijna 2 daar naartoe te gaan. Duizenden mensen, het krioelt er. Je loopt zelfs langzaam, want is het is er op maandag niet echt rustiger. Ze komen met bussen vol, overal vandaan.

Wat kunnen tulpen – vooral de zalmkleurige – ontzettend mooi zijn!!! Foto’s worden overal genomen. “Hoe zal het zijn later, in de hemel?”, schiet er door me heen. “En weten al deze mensen wel dat er een hemel is? Dat er een God is die van ze houdt en zijn enige geboren Zoon gegeven heeft als reddings- en verzoeningsplan voor ons?”

Ik kijk weer naar al die mensen… misschien nog wel meer dan naar al die bloemen. Wat is hun potentieel? Wat zit er in hen? Realiseert men zich wel dat er een God is die dat in hen heeft gelegd? En dat er een reden is om voor te leven? Dat je vrucht mag dragen… zelfs honderdvoudig? Dat het Zijn wil is dat je zult floreren, zult groeien en bloeien? Dat we onze maximale potentie in Zijn kracht mogen gebruiken?

Wat wil je? Wat maakt je gelukkig?
Waarvoor leef je? Waarom leef je?

Ik zie al die mensen lopen, kijken, lachen… (en eten…).
Als bloemen je al blij maken… de schepping laat altijd iets zien van de glorie van zijn Schepper.

Laten wij ook de keus maken om iets te laten zien van Zijn glorie. In liefde, trouw, vrede en toewijding. Zelfs in je keuken (maak daar maar een hof van, haha). Neem een bloemenbehangetje…
Mensen die in hun volle potentie wandelen voor Zijn glorie zijn mooi mensen.

Vrijdagavond zitten we, beter gezegd hangen we, allebei op onze eigen bank in ons nieuwe huis. Volledig relaxed, we babbelen en lachen wat. We houden van samen praten. Dan… opeens … een vreemd geluid van spuitend stomend water. Erald vliegt de keuken in (hij was echt snel ?) en ik roep nog “is dat niet de vaatwasser?” en begin ook te rennen. Een golf van water komt me tegemoet. Ik ga meteen naar de kast en grijp 7 badhanddoeken. Tja… op pantoffels in het water lopen helpt niet echt, zeg maar…

Het is uiteindelijk wel snel verholpen. De verbindingsslang van kraan naar ketel bleek de druk van het water niet meer aan te kunnen en was gesprongen. We wisten niet eens dat die kraan openstond! Wat een geluk dat we thuis waren! Of dat het niet midden in de nacht gebeurde… en dat we niet buiten op ons balkon zaten, dan hadden we niks gemerkt.

Dus dat werd dweilen…
Wassen en droogföhnen…
Dankbaar voor Zijn bescherming ben ik wel. We geloven in stromen van leven, ha ha…

Als ik naar buiten kijk zie ik twee prachtige zwanen zwemmen, ze zijn gracieus en sierlijk. Alles lijkt oké tot er enkele ganzen ook in het water willen gaan zwemmen. Het is meteen oorlog. Eén zwaan wordt zo kwaad dat hij al z’n kracht gebruikt om al blazend, snel zwaaiend en meppend die arme gans weg te jagen. M’n auto krijgt ook nog een tik daarvan mee, gratis…

Is dat niet wat we om ons heen vaak zien gebeuren? Iedereen leeft z’n eigen leven, leeft voor zichzelf, leeft voor z’n eigen voordeel, leeft voor het meeste geld… Maar wat als we eens ons leven gaan geven om anderen te helpen? Om voor anderen op te komen, om te investeren in anderen, om anderen verder te gaan brengen, om anderen in hun bestemming en naar hun bestemming te brengen

Natuurlijk moeten we onze race zelf rennen, moeten we zelf de wedloop lopen om de prijs te behalen. Maar wat als je dat niet alleen doet, maar samen? Is dat niet juist aanstekelijk en bemoedigend? En geef dat juist niet meer waarde en blijdschap?

Samen ben je sterker en gemotiveerder, toch? Jezus zei in Johannes 21:15  (The Passion Translation) ’Take care of my lambs’, daarna zei Hij: ‘’ Take care of my sheep’. De derde keer zegt Hij: ‘Feed my lambs’. Voor velen misschien een bekend stukje, dat zorgen voor en voeden. Maar … wist je dat er in het Aramees staat ‘Feed my rams (rammen, mannelijk) en daarna ‘sheep’ (schapen) en de derde keer ‘ewes’, ooien (vrouwelijke schapen)?

God wil zeggen dat wij zorgen. Voor mannen, vrouwen, jong en oud, en ze helpen. Kijk om je heen naar eenzamen, zieken, hulpbehoevenden, enz. Wie kun je helpen en wie kan jij verder brengen?

Live your life good…
Je kunt het niet overdoen.

Soms komt alles tegelijk in dezelfde week. Laten we maar meteen beginnen: ‘ons’ kinderdagverblijf (naast de kerk) staat te koop. Tijdens de bezichtigingen is het heel druk en veel animo. Maar alles in je roept: “Dat mag niet, dat kan niet, wij gaan het kopen, wij hebben het nodig … onze kinderen (en kleinkinderen) moeten zondag een goede plek hebben om over Jezus te horen!” Er is hier overal meer over te zeggen natuurlijk.

Een dag later is er een ontmoetingsbijeenkomst met niemand minder dan onze burgemeester, Pauline Krikke. Een bijzonder leuke en wijze, erg open en verbindend type. Ik had het voorrecht haar even te spreken en iets te vragen. Daarna hadden we de Provinciale Statenverkiezingen. Ik was ook gevraagd om op de lijst te staan. Toch een eer om zo het geloof te mogen en kunnen ondersteunen.

Daarna een Leadership Development Night (LDN) en donderdag het besluit: welk bod brengen wij uit? Vrijdagavond The Voice Kids waar onze 11-jarige Naomi uit City Life Church Tilburg met een prachtig gekozen lied ‘You raise me up’ Nederland toezingt met haar mooie stem. Toen nog uit eten met m’n hubby met een dinnerbon van mijn CLC pastora’s als dank.

En zaterdag het woord voorbereiden om in Den Haag te brengen over Mefiboseth. Iemand met een prachtige toekomst, die alles verliest in één keer. Maar God komt hem wonderbaarlijk te hulp met Zijn verrassende goedheid en herstel, van veiligheid, zijn erfenis en voorzieningen, helpers een plek aan de koninklijke dis!

“He raised me up”, zou hij kunnen zingen… God vergeet jou niet!