Vrijdagavond zitten we, beter gezegd hangen we, allebei op onze eigen bank in ons nieuwe huis. Volledig relaxed, we babbelen en lachen wat. We houden van samen praten. Dan… opeens … een vreemd geluid van spuitend stomend water. Erald vliegt de keuken in (hij was echt snel ?) en ik roep nog “is dat niet de vaatwasser?” en begin ook te rennen. Een golf van water komt me tegemoet. Ik ga meteen naar de kast en grijp 7 badhanddoeken. Tja… op pantoffels in het water lopen helpt niet echt, zeg maar…

Het is uiteindelijk wel snel verholpen. De verbindingsslang van kraan naar ketel bleek de druk van het water niet meer aan te kunnen en was gesprongen. We wisten niet eens dat die kraan openstond! Wat een geluk dat we thuis waren! Of dat het niet midden in de nacht gebeurde… en dat we niet buiten op ons balkon zaten, dan hadden we niks gemerkt.

Dus dat werd dweilen…
Wassen en droogföhnen…
Dankbaar voor Zijn bescherming ben ik wel. We geloven in stromen van leven, ha ha…