“Wat is er mis met mij?”

Veel mensen in deze maatschappij verspillen een groot gedeelte van hun leven – misschien wel hun hele leven, zoals mijn eigen vader – met rondlopen met gevoelens van niet waardevol zijn of niet goed genoeg zijn. Ze voelen zich niet goed over zichzelf…

Dat is zo triest. Ze doen hun best, maar kunnen niet beantwoorden aan de vraag van hun omgeving, dus besluiten zo nog meer hun best te doen. Ze proberen het en proberen het nog eens en nog eens… Het schijnt niet te helpen. Steeds is er wel iemand of iets wat niet tevreden gesteld is. Daardoor krijg je eigenlijk steeds opnieuw de boodschap dat er is mis is met je…

We denken dat als we iets groots of belangrijks doen, dat we dan wel geaccepteerd worden door God of door anderen. Waar komt dit vandaan? Komt het omdat we in het gezin waarin we opgroeiden vergeleken werden met andere gezinsleden, met de performance van anderen? Vergeleken we onszelf misschien wel teveel met anderen? Willen we iets goedmaken met goeddoen uit eigen kracht, in plaats van door te vergeven, genade toe te passen en los te laten?

Vaak vragen we aan elkaar “Wat doe jij?” en “Wat heb je gedaan?” in plaats van: “Hoe is het met je, hoe voel je je, waar ga je doorheen?”. Raken mensen daardoor wanhopig? Opgebrand? Burn out? Depressief?

Laten we er goed in worden elkaar te bemoedigen, moed in te spreken, hoop te geven, positief te zijn en elkaar te begrijpen of meer naar elkaar te luisteren. Ten diepste gaat het toch om onvoorwaardelijke liefde en acceptatie?

Have a great day!
Mathilde